امضا پایان می بخشد.با آن که چیزی از نام را با خود یدک می کشد و نام همیشه خود شروع است.به نام خدا هم که شروع کنیم شروع به نام خود کرده ایم.چرا که خدا هیچ کس جز خود ما نیست.هیچ بزرگ ما.درون ما.هیچی که درون خود ماست.هیچ ما در ما.به نام ما یا به نام او فرقی نمی کند در هر حال آغازی را با خود تا پایان متن می بریم. --------- درون من دو شخص جاریست:منی که امضا می کنم و مایی که می خوانیم و به وقت خواندن سه نفر شده ایم.  از کتاب:من گذشته : امضا یدالله رویایی – انتشارات کاروان در ترجمه دست کاری کرده ام

La signature termine toujours. Bien qu'elle ait quelque chose du nom en elle, et que le nom soit toujours commencement. Même si nous commençons au nom de Dieu, nous commençons au nom de nous-même. Car Dieu n'est rien d'autre que nous-même. Notre grand rien. En nous. un rien qui est  en nous, le rien en nous. Son nom à Lui ou nom de nous, nous menons une notion de commencement avec nous jusqu'à la fin du texte. -------- Dans ma personne il y a deux personnes; L'une singulière qui signe, l'autre plurielle qui lit, et au moment de la lecture nous sommes trois. De livre:Le passe en je signature Par: Yadoliah ROYAЇ