Jacques Prévert

Jacques Prévert (1900-1977) « Le contrôleur » Allons allons Pressons Allons allons Voyons pressons Il y a trop de voyageurs Trop de voyageurs Pressons pressons Il y en a qui font la queue Il y en a partout Beaucoup Le long du débarcadère Ou bien dans les couloirs du ventre de leur mère Allons allons pressons Pressons sur la gâchette Il faut bien que tout le monde vive Alors tuez-vous un peu Allons allons Voyons Soyons sérieux Laissez la place Vous savez bien que vous ne pouvez pas rester là Trop longtemps Il faut qu’il y en ait pour tout le monde Un petit tour on vous l’a dit Un petit tour du monde Un petit tour dans le monde Un petit tour et on s’en va Allons allons Pressons pressons Soyez polis Ne poussez pas.

ژاک پرور (1900-1977) ترجمه:سیب گاززده "مامور ایستگاه" برید برید زود باشید برید برید یالا زود باشید کلی مسافر ایستاده کلی مسافر زود باشید زود باشید کلی مسافر تو صف ایستاده همه جا ریخته زیاد همه جای سکوی ایستگاه یا بهتر بگویم در راهروهای شکم مادریشان برید برید زود باشید ماشه را بکشید همه باید زندگی کنند پس یکم خودتان را بکُشید برید برید یالا جدی باشید برای همه جا بذارید می دانید که این جا نمی توانید برای مدت زیادی توقف کنید این جا باید برای همه جا داشته باشد همه باید یک چرخی بزنند  درگردش روزگار گردشی در درون دنیا گردشی کوچک  که همه  آن را می پیمایند برید برید زود باشید زود باشید مودب باشید همدیگر رو هل ندید.

« Le contrôleur » de Prévert «Le contrôleur », un poème dans la collection qui s’appelle Paroles de Jacques Prévert, traite du thème du monde moderne qui devient de plus en plus mécanique.   Le monde de «Le contrôleur», compris comme l’intérieur d’un wagon du train ou du métro, montre que la vie, selon Prévert, est sans signification ou direction.  Elle est seulement une série des voyageurs qui arrivent et départent avec la précision d’un système du transport.  La forme et la répétition Les petits vers, dans une file eux-mêmes, sont, pour la plupart, courts et secs.  L’effet des vers, avec leur répétition et leur air de commande, comme dans les vers «Allons allons / Pressons / Allons allons,» est que le poème donne l’impression d’un mouvement automatique, comme une machine.  Les ordres «allons », «pressons » sont répétés partout dans le poème, et comme ça on comprend que les récepteurs de ces mots sont en file, leur avancement mesuré par ces mots. « Un petit tour » Dans le monde créé par «Le contrôleur », la vie est réduite à une file de «voyageurs » qui fait «un petit tour dans le monde ».  Le contrôleur essaye de garder le mouvement systématique de la masse de «voyageurs ».  Ils font la queue, «partout », et même «dans les couloirs du ventre de leur mère. »  Cette idée a un aspect comique, l’idée que même les voyageurs du futur attendent leurs entrées dans le monde en file à l’intérieur de la mère.  Mais, la réduction du corps de la mère aux «couloirs » et la mécanisation de la naissance donnent à cet humour une couleur sombre.   Selon le contrôleur, on doit continuer de passer par le système, et laisser de la place pour les autres.  Il n’y a pas de temps à perdre.  Alors, il dit, «Pressons sur la gâchette.»  Ici, la mort, comme la naissance avant, est réduit à un système mécanique.  Après que leur «petit tour» est fini les voyageurs faut presser «sur la gâchette».  Ce monde est complètement mécanique.  Le contrôleur dit, «Il faut bien que tout le monde vive / Alors tuez-vous un peu. »  Comme un paradoxe, cette phrase est comique. Mais, comme la phrase qui traite les «couloirs » des mères, c’est un humour noir.

"مامور ایستگاه" از ژاک پرور "مامور ایستگاه" یکی از شعر های مجموعه "حرف ها" می باشد که ژاک پرور در آن به دنیای مدرن امروز که کم کم بیشتر و بیشتر مکانیکی می شود اشاره می کند.دنیای "مامور ایستگاه" در یک کوپه و یا قطار و یا مترو می گذرد که به نظر ژاک پرور زندگی را بی هیچ  جهت و اهمیتی نشان می دهد.و فقط یک سری مسافران با سیستم حمل و نقل دقیق یا می رسند و یا می روند. فرم و تکرار مصرع های کوتاه در قالب های کوتاه و خشک قرار دارند.تاثیر مصرع ها با تکرار آن ها و جو فرمان دهنده مانند مصرع "برید برید /عجله کنید/زود باشید" چون شعریست که حالت حرکت اتوماتیک مانند یک ماشین را القا می کند.دستور "برید"،"زود باشید" همه جای شعر تکرار شده است و انگار که تکرار کلمات میزان تکرار عبور و مرور سکو را نشان می دهد. "گردش کوچک روزگار" در دنیای "مامور ایستگاه" دنیا به گروهی از "مسافران"  تبدیل شده که "گردش روزگار را در دنیا" بوجود می آورند.مامور ایستگاه وظیفه نگهبانی این حرکت ماشین وار "مسافران" را دارد.افراد بسیاری روی ایستگاه ایستاده اند،"همه جا" و همچنین در راهروهای شکم مادرشان".این اشاره طنزگونه به معنای اینست که انگار مسافران آینده می خواهند از درون شکم مادرشان وارد ایستگاه بشوند.اما شبیه سازی جسم مادر چون "راهروها" و مکانیزه شدن تولد به این طنز مایه ی  مبهمی می بخشد. با توجه به "مامور ایستگاه" می بایست ایستگاه را  ترک کرد تا برای مسافران دیگر جای خالی باشد.وقتی برای از دست دادن نیست.می گوید:ماشه را بکشیم.در اینجا مرگ هم به سیستم مکانیکی تبدیل شده است.آن هنگام که گردش روزگار به پایان رسید مسافران می بایست ماشه را بکشند. جهان کاملا مکانیکی شده است."مامور ایستگاه" می گوید: همه باید زندگی کنند/یکم خودتان را بکُشد. پارادوگس این عبارت  نیز طنز گونه است.اما همچون راهروهای مادران مبهم و تاریک.